Op een zomerse regendag beginnen we aan ons Loka (Reisorganisatie) avontuur. In de ochtend worden we vlak bij het hostel opgehaald om naar Barrington Top National Park te rijden. De groep is klein, 22 backpackers uit verschillende landen. We schrijven onze naam op het raam naast de stoelen en iedereen stelt zich kort even voor. Het regent erg hard, de wegen zijn slecht begaanbaar en het ''Australië gevoel' ontbreekt bij mij nog. Halverwege de route komen we in DE wijnregio van Australië: Hunter Valley. Bij De Lindemans Wijngaard stoppen we voor een wijnproeverij (niet echt mijn ding). De proeverij begint met een champagne, deze viel best mee moet ik zeggen. De droge witte wijn en twee verschillende rode wijnen daarna vond ik daarentegen echt niet lekker. De laatste zoete witte wijn was wel erg lekker, maar volgens mij had die ook meer weg van limonade dan van wijn, haha. Vanuit hier rijden we gelijk door naar Barrington Top. Ookal regende het de rest van de namiddag nog goed door, het gebied is erg mooi, super groen! Onderweg zien we meerdere wilde Kangaroos, slechts 2m bij het busje vandaan! Voor de namiddag stond tubbing gepland: met een rubberband door de rivier drijven. Helaas werd dit gecanceld vanwege het weer, dus gaan we gezellig borrelen. In de avond wordt er voor ons gekookt: super lekkere vegetarische pizza's!

Ook de volgende ochtend kan het tubbing niet door gaan vanwege de vele regenval. Het naast gelegen dorp is zelfs geëvacueerd vanwege mogelijke overstroming! Als alternatief wordt vissen aangeboden en zoals je wellicht verwacht had, wilde de groep liever rustig ontbijten. Niets doen als er ook een alternatief is, is nog steeds niets voor mij. Daarom besluit ik te gaan vissen met Wil, de eigenaar van de Lodge, whaha! Dwars door het drassige gras lopen we maar een klein plasje water, met een diameter van slechts 5m. Überhaupt had ik niet verwacht dat hier vissen in zouden zitten, maar hup hengel uit gooien en afwachten. Inmiddels heeft Lieke al drie vissen gevoerd in plaats van gevangen, haha. Maar dan ineens voel ik iets trekken aan mijn hengel, snel probeer ik het binnen te halen en dan zie ik het: het is een schildpad! Ik heb een schildpad gevangen, zielig he! Vlak daarna voel ik weer wat aan mijn hengel trekken. Dit keer gelukkig wel een vis! De grootste vis die Wil ooit gezien heeft in dit plasje water, goede vangst dus! Even later heb ik weer beet, opnieuw een schildpad, arm beest! Wil vertelde dat het niet normaal is schildpadden hier te vangen en was verbaasd dat ik er twee gevangen had, daarom noemde hij me maar de Turtle Queen, haha.

Rond 10 uur rijden we verder naar het Koala Hospital. Onderweg passeren we typisch Australische dorpjes: houten huizen, complete bankstellen buiten op de veranda, melkbussen die als brievenbus gebruikt worden en verkeersborden in voortuinen. Het Koala Hospital is gelegen in Port Macquarie en opgericht in 1973. Sindsdien zetten vrijwilligers zich in voor het welzijn van deze beestjes. Verwondingen door bosbranden of een aanrijdingen met een auto en chlamydia zijn de meest voorkomende reden voor opname in het ziekenhuis. Interessant om te zien wat er allemaal gedaan wordt om het kleine Australische Icoon een zo goed mogelijk leven te geven. S'avonds komen we aan bij Spot X, een surfkamp.

De volgende ochtend beginnen we dan ook met een surfles. In de zee staat een sterke stroming en de golven zijn wat hoog voor beginners. Na een aantal keer goed water happen lukt het me om op de plank te blijven staan! Na de lunch gaan we met de kajak door het Yuraygir National Park naar River Camp. Onderweg geven de krekels een concert weg, wat een geluid! Na 1,5uur komen we aan en is het back to basic: geen douches, geen keuken, geen elektriciteit, maar alleen een tipi om in te slapen en een kampvuur om op te koken! De klaargemaakt vis smaakte heerlijk! Zittend om het kampvuur met een drankje erbij en een heldere vol met sterren genieten we van de avond!

De zon schijnt al vroeg de tipi in en na een goed ontbijt gaan we weer de weg op. Het is 30 graden met af en toe wat bewolking! Voordat we aankomen in Byron Bay stoppen we bij Angourie Blue Pools. Terwijl de meeste uit de groep van de cliff in de blue pools springen, ga ik op een van de rotsen op het achtergelegen strand zitten. Het wordt bijna een standaard zin, maar wat was het mooi! De komende drie dagen zijn we in het super drukke, gezellige Byron Bay.

Helaas heb ik de afgelopen tijd niet de beschikking gehad over een computer, waardoor de foto's nog op zich laten wachten...