Home

Mijn terugreis is begonnen. Ik ga terug naar het land van de molens, de klompen, de tulpen en natuurlijk Amsterdam. Tenminste dat is hoe andere backpackers Nederland omschrijven, haha. Het eerste vliegtuig (3h20min vlucht) is niet voorzien van een tv-schermpje, waardoor ik geen afleiding heb en al snel ga nadenken. Nadenken over de afgelopen periode, mijn fouten, mijn leermomenten, de kleine geluksmomenten en de 'ikkannietmeerstoppenmetlachenmomenten'.

Vier maanden geleden begon ik aan een nieuw en onbekend avontuur. Iets waar ik met veel plezier al een tijdje naar uitkeek, maar wat vond ik die eerste weken moeilijk! De jetlag, de afstand, het tijdsverschil en al het onbekende. Uiteindelijk toch de motivatie gevonden om verder te reizen, uiteraard met hulp van het thuisfront! Het eerste moment waarop ik mij weer een beetje goed voelde was in het gastgezin. Deze mensen hebben mij gegeven wat ik op dat moment zocht: een vriendelijke goedemorgen, een praatje als ik uit school kwam en gezellig samen avondeten. In deze tijd heb ik ook veel geleerd over de Australische cultuur. De drie weken waren precies genoeg om mij niet te veel te hechten aan het gezin, waardoor het verder reizen naar Nieuw Zeeland een makkelijkere, nog steeds uitdagende, stap was.

Nieuw Zeeland was absoluut een hoogtepunt van de afgelopen maanden, wat heb ik daar genoten van alles wat de natuur te bieden heeft. Terug naar Australië was dan ook best een cultuurshock De drukte op straat, de onvriendelijk supermarktmedewerkers (als backpacker kom je te vaak in de supermarkt, haha!), de niet al te schone hostels en vooral het uitzicht vanuit de bus: niet een prachtig landschap maar een hoop wegwerkzaamheden! Maar ook in Australië heb ik genoten van de prachtige natuur en wildlife: dolfijnen, schildpadden, koala's, kangoeroes, walibies, kaketoes en een hoop reptielen/insecten. Ik heb geleerd gas terug te nemen zonder op de rem te trappen. Niet met hoge snelheid door bijvoorbeeld het National Park te gaan, maar gewoon even op een bankje te gaan zitten en te genieten van alle geluiden om je heen: de zee, de vogels, de krekels en de wind. Daarnaast is het mij duidelijk geworden dat dingen een stuk leuker kunnen zijn als je er geen verwachtingen bij hebt, maar het je gewoon laat overkomen.

Ik heb backpacken ervaren als veel nieuwe plekken ontdekken, onwijs veel indrukken opdoen en super leuke activiteiten ondernemen. Maar backpacken is ook elke keer eerst de afwas doen voordat je je bestek, beker en bord kan gebruiken, is koken in een veel te drukke keuken, is midden in de nacht wakker worden met een nieuwe kamergenoot boven in het stapelbed, is aantrekken wat schoon is, is elke keer weer die (irritante) backpack in- en uitpakken en meeslepen, is je te vaak afvragen of je niet iets vergeten bent, bij elke wandeling die je doet gewaarschuwd worden voor alle gevaren en vele uren in een bus/trein/vliegtuig/ferry doorbrengen. Precies de dingen die ik niet ga missen, haha! Na 42 verschillende bedden (of iets dat erop lijkt) kijk ik toch wel uit naar mijn eigen bedje! Kortom reizen laat je de kleine dingen waarderen! Uiteraard zal ik ook een aantal dingen gaan missen: het wandelen door de nationale parken, het spotten van wildlife, de leuke excursies en de prachtige uitzichten. Als ik terug kijk naar de afgelopen periode ben ik blij dat ik toch doorgezet heb om verder te reizen en vele mooie ervaringen heb mogen opdoen.

Vanuit het vliegtuig bekijk ik voor de laatste keer de Australische zonsondergang. Vlak voordat we landen schrijf ik de laatste zinnen van mijn Down Under avontuur reisblog: Bedankt dat jullie de tijd genomen hebben mijn verhalen te lezen. Bedankt voor al jullie lieve berichtjes, die hebben mij zeker goed gedaan!

Traveling isn't about finding yourself. It's about learning & listening to yourself. Then happily, very happily being yourself!

Weekje Cairns

Maandagochtend wordt ik wakker van het licht dat de kamer in schijnt. Ik hoor dat het regent, een korte heftige bui. Een concreet plan voor deze dag had ik niet, dus dan maar op mij gemak de stad verkennen. Omdat we door de gewijzigde plannen bijna door onze voedsel voorraad heen zijn, gaan we eerst boodschappen doen. Als ik vervolgens mijn kleingeld bij de receptie omwissel, vraagt Shay (receptionist, barman, reisleider enz. haha) of ik over twee uur een Scenic Flight boven het Great Barrier Reef wil doen voor de helft van de prijs. Daar zeggen we geen nee tegen! Rond 12:00 worden we opgehaald bij het hostel en naar de luchthaven van Cairns gebracht. Een 10-persoons vliegtuigje staat klaar. De motor wordt gestart, de propellers gaan draaien en langzaam komen we los van de grond. Met een ruime bocht vliegen we richting zee. Aangezien het zo rustig was, hadden Lieke en ik beide 2 stoelen voor ons zelf, wijds uitzicht dus! De eerste indruk van het Great Barrier Rif van boven: wauw! We vliegen boven Green Island als ik aan de linker kant naar buiten kijk: er hangen donkere wolken boven het reef. De piloten zijn geïnteresseerd en besluiten dichtbij te gaan. Kleine vliegtuigjes schudden altijd meer, maar dit was zoo heftig! Gelukkig besefte ook de piloten dat het niet verstandig is om in een storm te vliegen en keerden we weer om. Kortom het was me een interessante vlucht, haha. In de middag besluit ik Cairns Centrum te verkennen en maak ik een wandeling over de Esplanade. Als ik terug loop naar het hostel en voor het stoplicht sta te wachten hoor ik een hoop lawaai uit de boom naast mij komen. Ik kijk op en zie tientallen vleermuizen hangen!

Dinsdag besloot ik naar de Botanic Gardens te gaan: 5 minuten lopen, kwartiertje met de bus en nog eens 5 minuten lopen. De bus in Australië is niet zo goed georganiseerd als in Nederland en ook Google heeft geen up-to-date informatie van dit gebied, top! Dus dan maar gokken waar ik er uit moest, haha. De Botanic Gardens zijn groot en voorzien van vele plantensoorten. Ik begin de ochtend met een birdwatchingtour. Oftewel een oude gepensioneerde man geeft een rondleiding door de tuinen en legt ondertussen vanalles uit over de vogels die je ziet. En ik moet zeggen het was best interessant. Na de rondleiding, van bijna 3 uur, wilde ik aan een wandeltrack beginnen. Inmiddels was het al half 12, niet echt een geschikt tijdstip. Dus heb ik mij vermaakt met bloemen/planten fotograferen. In de middag verhuizen we maar een ander hostel, gelukkig hoeven we maar 1 straat verder te lopen!

Woensdag was het dan eindelijk tijd voor de trip naar het Great Barrier Reef! Toch wel iets waar ik vanaf het begin naar uitgekeken had! We stappen op een grote boot, krijgen onze snorkelspullen en na 1,5 uur varen komen we aan bij het Reef. We mogen vandaag twee keer 1,5uur snorkelen. Prachtig! Het koraal is erg kleurrijk, beweegt mee met de golven en is omringt door vissen. De diversiteit aan vissen is super groot! Van kleine guppy's tot vissen van ruim 50cm. Af en toe kijken die grote vissen je doordringend aan met een half open mond, engerds, haha. 1,5 uur lang blijf ik mij verbazen over de kleurrijke vissen: knal blauw, zwart+geel+wit (zo een die jij in je aquarium had zitten Roy!), rood, paars, groen, roze en vele rare kleurcombinaties. Ook de vorm verschilt: punt neus, pyramide hoofd of een halve maan, niets is te gek. De tijd vliegt! Na de lunch varen we een stukje verder om een ander deel van het reef te bewonderen. Het Reef is op sommige plekken erg ondiep, zo ondiep dat je bijna met je knieën er langs schaaft. Bij de tweede keer snorkelen zie ik al snel een grote blauwe zeester! Ook spot ik twee nemo vissen! Kortom een geslaagde dag!

Ook Donderdag staat een leuke excursie gepland: Artheton Tablelands en Waterfalls. Tablelands is een prachtig groen heuvellandschap omringt door de twee hoogste bergen van Australië: Bartle Frere (1622m) en Bellenden Ker (1593m). Als eerste gaan we naar de Josephine Falls, mijn favoriete waterval van de dag. Na een korte wandeling door het regenwoud zien we het water over een brede rotspartij naar beneden stromen. De combinatie van het prachtige regenwoud met de grote waterval maakt mij even stil. Vanuit hier rijden we door naar de Millaa Millaa Falls, waar we een stop van ongeveer een half uur hebben. Daarna gaan we naar een lookoutpoint: het mooiste uitzicht van de hele oostkust (zonder de stranden mee te tellen). Ondanks dat het bewolkt is spreken de verschillende kleuren groen enorm! Na de lunch rijden we door naar Malanda Enviromental Park, waar we schildpadden zien zwemmen in de rivier, dit keer kleine schattige schildpadjes! Voordat we naar Lake Eacham gaan, stoppen we bij Curtain Fig Tree: een gigantisch 500 jaar oude strangler boom. Ook stopt chauffeur Wally nog bij een beekje waar je platypus, vogelbekdieren, kan spotten. En ja hoor, na 1,5 minuut zijn we er een. De groep had het al snel gezien, terwijl ik nog graag een mooie foto wilde maak. Hoe langer ik bleef zitten, hoe dichter bij meneer vogelbekdier kwam! We sluiten de dag af met een wandeling bij Lake Eacham.

Vrijdag is er in Cairns een uitgebreide groente en fruitmarkt. En om niet de hele vrijdag alleen maar bezig te zijn met wassen, opruimen en inpakken, gaan we in de ochtend wat fruit halen voor de lunch. S'avonds gaan we uiteten en naar de nightmarkt. Zaterdag is mijn laatste dagje in Cairns en daar besluit ik van te genieten bij de Lagoon, een grote openluchtzwembad aan de esplanade! Door de laag overvliegende vliegtuigen wordt ik bijna elke 10 minuten herinnerd aan mijn terugreis, die slechts 33 uur zal duren!

Magnetic Island

03:28, mijn wekker gaat af. Om eerlijk te zijn wilde ik hem eigenlijk nog niet horen, haha. Met de trein gaan we naar Townsville om vervolgens met de Ferry naar Magnetic Island te gaan. Maar eerst nog even ontbijten bij een klein schattig bakkertje, puddingbroodje met chocolade! In de trein is het te luidruchtig om te slapen, dus besluit ik naar buiten te kijken. Sommige stukken zijn best eentonig, terwijl andere stukken erg mooi zijn. Als we de brug overgaan zie ik vissen in de rivier zwemmen, het aantal vogels toenemen en de legen grasvelden zijn gevuld met koeien. Aangekomen op het treinstation brengt de locale bus ons naar de ferry. Met slechts 20 minuten zijn we op Maggie, zoals ze hier Magnetic Island noemen. We verblijven 3 nachten in Bungalowbay Koala Park. Het is eigenlijk kamperen in een klein houtenhutje. Oftewel beesten overal (possum, vleermuizen, wallabies, heel veel mieren, salamanders, vogels, wandelende takken enz.), even wennen dus.. De luchtvochtigheid in dit gedeelte van Australië is erg hoog: 85%. Dit in combinatie met een gevoelstemperatuur van 37 graden verplicht ons eigenlijk de rest van de middag rustig aan te doen. Daarom besluiten we de vogels van het park te voeren. In de avond doen we mee met kokosnoot bowlen! Strike! Dus een gratis drankje!

De volgende ochtend gaan we met een groepje naar het koalaontbijt. Tijdens dit uitgebreide ontbijt laten de rangers verschillende dieren zien die je mag vast houden. Het eerste dier dat ik vasthou is een lizard, ze hebben best een aparte structuur, beetje onwennig. Daarna komt er een vogel op me arm zitten, niet echt mijn favoriet. Jimmy vond ik daarentegen wel leuk! Je hebt tenslotte niet elke dag een python om je nek hangen. Als laatste kan je op de foto met een koala. Na het ontbijt ga ik samen met Lenneke naar het strandje bij Horseshoe Bay, zelf het zeewater was gewoon warm! In de namiddag gaan we gezellig met z'n zessen wandelen: Daniella, Rachel en Louise (Canadees), Lenneke, Lieke en ik. Om vier uur wandelen we richting het begin van de route. Een halfuur verder en een hoop zweetdruppels rijker beginnen we met de wandeling. Over losliggende stenen en via smalle weggetjes komen we bij de eerste pijl, gemaakt van takken, aan. Backpackers waren zo vriendelijk geweest om aan te geven in welke bomen koala's zaten. In totaal hebben we vijf wilde koala's gezien! We vervolgen de route en komen aan bij een fort, waar je een mooi uitzicht hebt over Magnetic Island. We sluiten de dag af met een cocktail. We vonden dat we die wel verdiend hadden na zo'n wandeling!

Ook op de laatste dag op Magnetic Island gaan we wandelen: van Horseshoe Bay naar Balding Bay, 6km. Vanuit het hostel lopen we naar het begin van de track, een klein strandje. Vanuit daar gaan we eucalypt forest in. En zoals gewoonlijk in Australië wordt je dan gewaarschuwd voor alles wat mis kan gaan: pas op voor de slangen, pas op voor de sterke UV, pas op voor de kwallen, pas op gevaarlijke cliff, pas op geen watertappunten op de route en pas op voor losliggende stenen. Ook staat aangegeven waar helikopters kunnen landen in geval van nood. Erg motiverend allemaal, haha. Via de rotsen en losliggende keien volgen we de weg omhoog, steil! Af en toe heb ik het idee dat de route eindigt, maar dan moet je over de rotsen klimmen om de weg te vervolgen. Onderweg komen we vele salamanders tegen, doe ik mij best het prikkende gras te ontwijken en ren ik hard weg als grote, dikke wespen te dichtbij komen. Aangekomen bij de Bay zien we een klein, mooi strandje dat aan beide kanten afgeschermd is met rotsen. Het was heel verleidelijk om even een duik te nemen, maar met de aanwezigheid van stingers (een beet van deze kwal kan dodelijk zijn) zoek ik de 'verkoeling' in de schaduw. De terugweg gaat zoals gewoonlijk 2x zo snel. Op een of andere manier vindt ik dan het gaspedaal, haha. De 6km klonk niet ver, maar die afstand over rotsen lopen was toch wel een uitdaging!

Zondagochtend zijn we weer vroeg op om door te reizen naar een Aboriginal kamp. Als we ons om kwart voor zeven melden, krijgen we te horen dat de trein 3,5uur vertraging heeft! Dat betekend dat we pas rond 18:00 uur op het kamp aan zouden komen en alle middagactiviteiten zouden vervallen. De gids geeft ons een aantal alternatieven. Uiteindelijk trekken we ons eigen plan en besluiten we gelijk door te reizen naar Cairns. Na een treinrit van bijna acht uur komen we twee dagen eerder dan gepland aan bij mijn laatste bestemming!

Cattle Station, Whitsundays en Airlie Beach

2597 km, van Melbourne naar Cairns. De afstanden zijn groot en de reisdagen zijn lang, zo ook de dag waarop we van Noosa naar Cattle Station gaan. Rond 12 uur vertrekken we naar het station. Daar aangekomen horen we dat de treinreis 8 uur duurt! Dat betekent dat we pas om 22:15 zouden aankomen bij Cattle Station voor het diner. Pff, wat een lange zit, maar de stoelen waren erg comfortabel in deze oude stoomtrein. In het donker worden we naar de plek gebracht waar we gaan overnachten: een groot grasveld midden in het bos. Het typische Australische eten staat al klaar en we kunnen zo aanschuiven. Na zo'n lange reisdag met veel wachten was ik toch wel erg moe en besloot ik niet te lang rond het kampvuur blijven te zitten. De volgende dag moesten we om half 7 opstaan om de farmdieren te voeren. Op de boerderij was ook een klein kalfje die ik de fles mocht geven! Zoo schattig! Nadat hij alles op had, kwam hij met zijn melkmustache dichterbij. Als het aan hem had gelegen was ik voorzien van een melkkus, maar dat hebben we maar even overgeslagen. Vanuit de boerderij rijden we terug naar onze slaapplek om te ontbijten en een ochtendwandeling te maken. Langs de wilde paarden lopen we maar een cliff waar veel gespeculeerd wordt over de geschiedenis van aboriginals. De cliff zou gebruikt zijn om aboriginals te doden. De aboriginals geloven dat als ze overlijden dat ze een vlinder worden. Onderaan de cliff zagen we tientallen vlinders rond vliegen, best apart met deze informatie!

In de middag hebben we even tijd om bij te komen van de reisdag. Maar dat duurde niet lang. We hebben namelijk een prachtige wandeling gemaakt naar een turtlelookout. De zon schijnt volop, het is 35 graden en er is geen wolk te bekennen. Eigenlijk iets te warm om enthousiast te gaan wandelen, maar het was zeker de moeite waard. Als snel zien we meerdere schildpadden rondzwemmen bij de rotsen en iets verder op zee! Als we helemaal boven op de berg zijn, hebben we prachtig uitzicht op zee, maar kunnen we ook de boerderij van vanochtend zien liggen, oftewel een 360 graden view! Als avondeten staat een BBQ gepland, lekker en gezellig. Wetende dat het nog 4uur duurde voordat de nachttrein naar Airlie Beach zou vertrekken, besloten we samen met een Nederlandse Backpackster naar het dorpje te lopen. Het is vrijdagavond en het lijkt erop dat alles gesloten is. We horen toch ergens muziek vandaan komen en besluiten het geluid te volgen. De bakker is open! Dit is niet de bakker zoals wij die kennen in Nederland. Ze serveren gehele avondmaaltijden, er is livemuziek en elke local is er te vinden! Met een lekkere, warme chocolade muffin kan ik er weer even tegen aan.

De nachttrein was niet zo een succes. Elke stoel was voorzien van een eigen oplaadpunt, een tv scherm, dekens en een klein (onwijs hard) kussentje, toch zaten de stoelen in deze luxe trein helemaal niet lekker. Kortom, korte nacht! Om half 7 komen we aan op het station en worden we naar Airlie Beach gebracht. Vanuit hier vertrekken we naar de Whitsundays, maar eerst een nachtje bijslapen. Whitsundays is een eilanden groep (74) dat gezien wordt als een tropisch paradijs. Alle 74 eilanden zijn National Park en hebben geen slaapvoorziening voor backpackers. Dus voor de komende 3 dagen zitten we vast aan een zeilboot samen met 22 andere backpackers. Zondag vertrekken we rond half 2 uit de haven en zeilen we naar de snorkelplek voor vandaag: Ravens Cove. Aangezien momenteel het kwallenseizoen begonnen is, moeten we speciale wetsuits dragen. Dit gedeelte van de zee hoort al bij het Great Barrier Rif. Kortom snorkelen boven het kleurrijke koraal en de vele vissen. Een bijzondere ervaring, maar tegelijk wil ik geen verwachtingen ontwikkelen voor de trip naar het 'mooiere' gedeelte van het Great Barrier rif in Cairns. In de namiddag en avond gaat het vooral om elkaar beter te leren kennen.

Maandagochtend om half 7 varen we weg richting Whitsundays National Park om Whithaven Beach te bewonderen. Iedereen op de boot maakt onderdeel uit van de crew dus dat betekend ook samen de zeilen hijsen! Ieder zijn eigen taak en dat ging best goed! Aangekomen maken we een wandeling naar het lookoutpoint en daar begreep ik direct waarom iedereen het een tropisch paradijs noemt: prachtige zee met verschillende kleuren blauw water, wit silica zand en een lekker warm zonnetje. We hebben de ochtend daar vrij te besteden en ik neem de tijd om alles op me in te laten werken en foto's te maken. Na een lunch met een wit bolletje! zeilen we naar de volgende snorkelplek: Longford Reef. De organisatie is hier al een jaar niet geweest, omdat je een bepaalde windrichting nodig hebt om hier te komen. Met de noordelijke wind van vandaag hebben we dus mazzel. Het is eb, waardoor we op sommige plekken maar vlak boven het koraal snorkelen. Deze plek is nog mooier dan die van de eerste dag. We zien een grote diversiteit aan koraal en veel verschillende vissen, waaronder: parrotfish, neon fish, whitetail gregory en nog veel meer! Ik zie zelfs een zeester! Als ik dan ook nog een schildpad zie en een heel stuk mee kan zwemmen, is mijn middag compleet. Wat bijzonder om deze dieren (in totaal 4!) in het wild van zo dichtbij te zien! Terug op de boot zien we twee erg grote schildpadden rond om de boot zwemmen en dat blijft gaaf om te zien! Vanuit hier varen we naar een mooi goudkleurig strand waar we met nacho's de zonsondergang bekijken, die is hier tenslotte al om 18:00. In Stovenhaven Bay gooien we het anker uit, dit wordt namelijk onze slaapplek. In Australië is het vroeg op de avond al donker, dus ook al bij het avondeten. Terwijl we aan het eten zijn, zien we vier ontzettend grote vissen rond om de boot zwemmen. Gelukkig waren het maar vissen. Haaien worden hier namelijk ook regelmatig gezien als het donker is.

Ook dinsdag is het vroeg opstaan! Rond half 8 zijn we namelijk al bij de laatste snorkelplek van de trip. Toch is elke keer snorkelen anders en zie je andere dingen. In dit gedeelte zijn zoveel vissen. Ze zwemmen gewoon met je mee boven het koraal. Deze keer geen schildpad gezien, maar we een super grote vissen! Helaas regent het inmiddels zachtjes en is het water daardoor minder helder. Na het snorkelen varen/zeilen we langzaam terug naar Airlie Beach, waar we afscheid nemen van de gezellig groep!

Noosa en Fraser Island

Vrijdagochtend vertrekken we naar Noosa. Daar aangekomen doen we de benodigde boodschappen voor de komende dagen, gaan we naar de welkomsborrel en relaxen we op de veranda. Zaterdag staat een dagje dierentuin gepland. Als ik wakker wordt, hoor ik de regen langs de houten lodge lopen. Gisteren was het nog 35 graden en nu is het 15 graden kouder! We gaan naar De Australia Zoo, de dierentuin van Steve Irwin. Iets waar ze in Australië toch wel U tegen zeggen. Daarom had ik ook zo mijn verwachtingen. De dierentuin is ruim opgezet en lijkt in sommige gedeeltes net een regenwoud. We bekijken typische Australische dieren: koala's, kangaroos, tasmanian devil, slangen, cassowaries, wallabies, emus, wombats, dingo's en vele vogels. Om 12:00 uur gaan we naar de krokodillenshow gegeven door de vrouw van Steve en zijn kinderen, best leuk om te zien! De rest van de middag wandelen we door de dierentuin. Toch apart om te zien dat zowel een wombat als cheeta gewoon aan een lijn door de dierentuin lopen en dat bijvoorbeeld de tijgers kunstjes geleerd hebben. Jammer als je het mij vraagt.

De volgende dag gaan we naar Noosa National Park, wandelen! Via het strand kom je bij het begin van de wandelroutes. Het is een mooie wandeling: regenwoud, uitzicht op het strand, een heldere blauwe zee en mooie lookoutpoints. En zoals het hoort in Australië zien we vele insecten! In de middag gaan we naar de briefing voor Fraser Island, waar we de komende dagen zullen zijn. Fraser Island is het grootste zand eiland van de wereld: 120km bij 50km! Tevens is dit de enige plek waar het regenwoud op zand groeit. Samen met 30 andere backpackers gaan we het eiland ontdekken met een 4x4! Dat betekend maandagochtend vroeg (05:45) opstaan, spullen pakken en naar de opstapplaats lopen. Alles verliep volgens schema totdat we zagen dat de keuken nog dicht was, terwijl die al lang open had moeten zijn. Zonder water weg gaan kan in Australië eigenlijk niet, wat resulteerde in rennen naar de opstapplaats. Heuvel op wat uiteraard geen succes was, dus dan maar liften. Binnen 10 minuten waren we op plaats van bestemming en begon het Fraser avontuur. Vanuit Rainbow Beach gaan we over met het pondje en komen we op de zandsnelweg terecht. Oftewel het strand dat ook de functie van een snelweg heeft (op het eiland is dan ook geen enkele weg geasfalteerd!). Met vier auto's rijden we naar de lunchstop. Na slechts 10 minuten zien we al een groep dingopuppy's. Dingo's zijn een soort van wilde honden, die erg agressief kunnen zijn. Ook zien we een grote zeeslang op het strand liggen!

Vanuit de lunchstop rijden we door het zachte zand van het regenwoud (hobbel, hobbel, hobbel) door naar Lake Mackenzie. En zoals het hoort, regende het natuurlijk in het regenwoud en helaas ook bij het meer. Het uitzicht was hierdoor minder mooi, maar alsnog mooi! In de avond koken we gezamenlijk en is er een backpackersfeestje. De volgende dag gaan we vroeg oppad en krijg ik te horen dat ik vandaag moet! rijden, aangezien ik niet gedronken had de avond ervoor. Een beetje onverwacht accepteer ik het feit en aan mijn de eer om 45 minuten te rijden (gelukkig een automaat). Net als een echte Australiër op blote voeten (ik had namelijk slippers aan) ga ik achter het stuur zitten (die hier rechts zit) en volg ik netjes de auto voor mij. Over het strand, door het water op weg naar de Champagne Pools, de eerste stop voor vandaag. Het gaat veel makkelijker dan ik dacht en ik vind het nog leuk ook! Het laatste gedeelte was in zacht zand... Nee, ik ben niet vast komen zitten en het ging best soepel, goed he! Aangekomen bij de Champagne Pool hebben we een uurtje vrij te besteden. Vanuit hier rijden we door naar Indian Head, een prachtig uitzicht over een van de vele kustlijnen van Fraser Island. Na de lunch gaan we naar een scheepswrak en sluiten de middag af bij Eli Creek, een beekje langs het strand.

De laatste dag van Fraser Island staat in het teken van Lake Wabby. Na een wandeling van ongeveer een uur door het regenwoud komen we aan bij een grote zandvlakte met op de achtergrond regenwoud en daar achter kon je de zee zien liggen. We wandelen nog even verder en zien dan Lake Wabby, gelegen aan de zijkant van de zandvlakte en voor de helft omringt met regenwoud. Het meer is groenachtig en bevat allemaal kleine visjes, maar ook een paar erg grote. Als ik in het water sta, vol ik allemaal tikjes tegen me benen, de kleine visjes zijn de dr fish visjes! Bij het terug lopen naar het strand, schiet er iets voor mij langs de bosjes in, aan het geluid te horen was het een slang! En ook heb ik een echte grote, vieze, zwarte met oranje strepen spin gezien, natuurlijk had hij een mooi web gemaakt boven de wc, haha. Met een gezellige lunch sluiten we de Fraser trip af! Rijdend naar het pondje delen we de strandsnelweg met opstijgende vliegtuigjes, dingo's, strandgasten, kwallen en vissers!

Byron Bay, Surfers Paradise en Brisbane

Byron Bay. Een bekende en geliefde stop onder de backpackers in Australië. Het plaatjes heeft gezellige hoofdstraat met leuke winkeltjes, veel straatartiesten en drukke restaurantjes. Zaterdagochtend gaan we zeekajakken in de hoop dolfijnen en schildpadden te spotten. De eerste uitdaging van de dag was in de kajak stappen en door de golven dieper op zee komen. Dit lukt ons in een keer en dat zonder om te slaan, wij blij! Na ongeveer 20 minuten spotten we de eerste schildpad, ongeveer 5m bij de kajak vandaan. Vlak daarna volgt de tweede. Ze zijn ongeveer een halve meter groot en laten zich kort even zien als ze ademhalen. Als we verder op zee zijn, zien we ook vier dolfijnen snel even boven water komen. De wind en de golven maakt het terugkajakken toch wat zwaar en met Lieke haar stuurkunsten gaan we zigzaggend terug naar het strand. In de middag gaan we naar de Byron Bay Beachside Market, wat een leuke markt! De kraampjes zijn erg divers met een beetje een overheersende hippiestijl.

De volgende ochtend besluit ik de Lighthouse Walk te lopen. Een wandeling naar het meest oostelijke punt van de Australië. Het is 1,5km lopen naar het beginpunt van de track. Bij de eerste stap die ik op de route zet, schiet er een kleine goanna over mijn blote voet. Ik schrik, trek mijn voet terug en toen zag ik dat het gelukkig maar kleine goanna was. Er blijken er twee te zijn die mijn vervolgens gewoon blijven aanstaren. Aangekomen bij Clarkes Brach begint de lucht wat te betrekken. Als ik naar het uitzichtpunt wil lopen, zie ik dat het vloed is. Oftewel ik moet tot mijn middel in het water om bij de trap te komen. Ik besluit op de terugweg (bij eb) nog eens langs te lopen. Via Watergos Beach loop ik door naar Australia's most easterly point. Onderweg zie ik nog drie groepen dolfijnen in de zee! Dat maakt het prachtige uitzicht toch wel compleet. Eenmaal boven aangekomen hangen er donkere wolken achter de vuurtoren en begint het wat te waaien. Via het regenwoud, Tallow Ridge, loop ik terug naar het uitzichtpunt van vanochtend. Lopend door het regenwoud hoor ik allerlei geluiden, zo ook het ritselen tussen de bladeren. Terwijl ik daar op geconcentreerd ben, breekt er een tak af en valt vlak naast mij op de grond, met dank aan een grote vogel, haha. Ondertussen schiet er rechts van mij een beest (ik zou het omschrijven als een grote bruine rat) de boom in! Met een vliegende kever tegen mij hoofd had ik wel even genoeg dieren van dichtbij gezien, haha. De wandeling sluit ik af met mooie foto's bij het uitzichtpunt dat inmiddels gewoon te bereiken was met een wandeling over het strand.

Maandagochtend rijden we naar het volgende plaatsje: surfersparadise. Onderweg stoppen we bij Point Dangerous Lookout. De grensovergang tussen twee staten van Australië: New South Wales en Queensland. Dat betekend ook weer een andere tijdzone, namelijk 9 uur verschil met Nederland. Surfers Paradise is een drukke stad met vele hoge gebouwen gelegen aan het strand. In de middag verkennen we de omgeving en maken we in het park plannen voor de volgende dag. Lieke besluit naar een pretpark/waterpark te gaan. Ik kies voor een dagje strand, pff wat is het warm! In de avond ga ik samen met drie Duitse meiden, een Engelse en Nederlandse naar de pizzanight! S'morgens wordt ik wakker met een leuk berichtje vanuit Nederland. Mijn neefje is geslaagd voor zijn rijbewijs, super! Gefeliciteerd Jordy! Gelukkig was het ook tijd om verder te gaan naar Brisbane, Surfers Paradise had ik inmiddels wel gezien.

Aangekomen in Brisbane besluiten we naar de City Botanic Gardens te gaan. Inmiddels had ik opgemerkt dat een insectenbeet op mijn been zo groot en dik als een tennisbal was geworden, oepsie! Toch maar even naar de apotheek, die mij doorverwees naar de dokter. Conclusie van dokter Conrad: allergische reactie op waarschijnlijk een wespenbeet/muggenbeet/mierenbeet. Doordat de dokter in de hoofdstraat van Brisbane zat, hebben we gelijk de gezellig winkelstraat gezien.

En toen was het alweer Donderdag! Brizzy (zoals de Australiërs Bribane noemen) is opgedeeld in meerdere wijken. Een van de leukste schijnt South Bank te zijn, dus besluit ik daar heen te gaan. Via de William Jolly Bridge loop ik langs Wheel of Brisbane (reuzenrat) door Street Beach (een strand nagemaakt midden in de stad) naar de Free City Hopper. Een Ferry die mij vervolgens naar Kangaroo Point Cliffs, Story Bridge, New Farm Park en Brisbane Powerhouse brengt. In de namiddag geniet ik op het dakterras van het hostel van het namiddagzonnetje (Nog steeds ruim 30graden!)

Inmiddels komt ook het einde van mijn reis inzicht. Na 112 dagen backpacken kom ik terug naar Nederland. Maandag 8 februari rond 12:40 zal ik landen op Schiphol! En ik moet zeggen dat ik, ondanks al het mooie wat ik hier mag zien, toch wel uitkijk naar thuis! Maar eerst nog genieten van Australia Zoo, Fraser Island, Whitesundays, Magnetic Island, Great Barrier Rif en Daintree Rainforest!

Hunter Valley, Barrington Tops, Spot X en River Camp

Op een zomerse regendag beginnen we aan ons Loka (Reisorganisatie) avontuur. In de ochtend worden we vlak bij het hostel opgehaald om naar Barrington Top National Park te rijden. De groep is klein, 22 backpackers uit verschillende landen. We schrijven onze naam op het raam naast de stoelen en iedereen stelt zich kort even voor. Het regent erg hard, de wegen zijn slecht begaanbaar en het ''Australië gevoel' ontbreekt bij mij nog. Halverwege de route komen we in DE wijnregio van Australië: Hunter Valley. Bij De Lindemans Wijngaard stoppen we voor een wijnproeverij (niet echt mijn ding). De proeverij begint met een champagne, deze viel best mee moet ik zeggen. De droge witte wijn en twee verschillende rode wijnen daarna vond ik daarentegen echt niet lekker. De laatste zoete witte wijn was wel erg lekker, maar volgens mij had die ook meer weg van limonade dan van wijn, haha. Vanuit hier rijden we gelijk door naar Barrington Top. Ookal regende het de rest van de namiddag nog goed door, het gebied is erg mooi, super groen! Onderweg zien we meerdere wilde Kangaroos, slechts 2m bij het busje vandaan! Voor de namiddag stond tubbing gepland: met een rubberband door de rivier drijven. Helaas werd dit gecanceld vanwege het weer, dus gaan we gezellig borrelen. In de avond wordt er voor ons gekookt: super lekkere vegetarische pizza's!

Ook de volgende ochtend kan het tubbing niet door gaan vanwege de vele regenval. Het naast gelegen dorp is zelfs geëvacueerd vanwege mogelijke overstroming! Als alternatief wordt vissen aangeboden en zoals je wellicht verwacht had, wilde de groep liever rustig ontbijten. Niets doen als er ook een alternatief is, is nog steeds niets voor mij. Daarom besluit ik te gaan vissen met Wil, de eigenaar van de Lodge, whaha! Dwars door het drassige gras lopen we maar een klein plasje water, met een diameter van slechts 5m. Überhaupt had ik niet verwacht dat hier vissen in zouden zitten, maar hup hengel uit gooien en afwachten. Inmiddels heeft Lieke al drie vissen gevoerd in plaats van gevangen, haha. Maar dan ineens voel ik iets trekken aan mijn hengel, snel probeer ik het binnen te halen en dan zie ik het: het is een schildpad! Ik heb een schildpad gevangen, zielig he! Vlak daarna voel ik weer wat aan mijn hengel trekken. Dit keer gelukkig wel een vis! De grootste vis die Wil ooit gezien heeft in dit plasje water, goede vangst dus! Even later heb ik weer beet, opnieuw een schildpad, arm beest! Wil vertelde dat het niet normaal is schildpadden hier te vangen en was verbaasd dat ik er twee gevangen had, daarom noemde hij me maar de Turtle Queen, haha.

Rond 10 uur rijden we verder naar het Koala Hospital. Onderweg passeren we typisch Australische dorpjes: houten huizen, complete bankstellen buiten op de veranda, melkbussen die als brievenbus gebruikt worden en verkeersborden in voortuinen. Het Koala Hospital is gelegen in Port Macquarie en opgericht in 1973. Sindsdien zetten vrijwilligers zich in voor het welzijn van deze beestjes. Verwondingen door bosbranden of een aanrijdingen met een auto en chlamydia zijn de meest voorkomende reden voor opname in het ziekenhuis. Interessant om te zien wat er allemaal gedaan wordt om het kleine Australische Icoon een zo goed mogelijk leven te geven. S'avonds komen we aan bij Spot X, een surfkamp.

De volgende ochtend beginnen we dan ook met een surfles. In de zee staat een sterke stroming en de golven zijn wat hoog voor beginners. Na een aantal keer goed water happen lukt het me om op de plank te blijven staan! Na de lunch gaan we met de kajak door het Yuraygir National Park naar River Camp. Onderweg geven de krekels een concert weg, wat een geluid! Na 1,5uur komen we aan en is het back to basic: geen douches, geen keuken, geen elektriciteit, maar alleen een tipi om in te slapen en een kampvuur om op te koken! De klaargemaakt vis smaakte heerlijk! Zittend om het kampvuur met een drankje erbij en een heldere vol met sterren genieten we van de avond!

De zon schijnt al vroeg de tipi in en na een goed ontbijt gaan we weer de weg op. Het is 30 graden met af en toe wat bewolking! Voordat we aankomen in Byron Bay stoppen we bij Angourie Blue Pools. Terwijl de meeste uit de groep van de cliff in de blue pools springen, ga ik op een van de rotsen op het achtergelegen strand zitten. Het wordt bijna een standaard zin, maar wat was het mooi! De komende drie dagen zijn we in het super drukke, gezellige Byron Bay.

Helaas heb ik de afgelopen tijd niet de beschikking gehad over een computer, waardoor de foto's nog op zich laten wachten...

Melbourne

De luchthaven: zoveel mensen, zoveel verschillende bestemmingen en een hoop emoties. We zijn ruim optijd en kunnen gelijk inchecken bij een lichtelijk geïrriteerde Emirates medewerkster. Opnieuw blijkt mijn tas zwaarder te zijn geworden, oeps! Na de gebruikelijke controles, souvenierswinkeltjes kijken en eten is het tijd om richting de gate te lopen. Nieuw Zeeland is absoluut van de 'no worries'. Zelfs op de luchthaven is dit terug te vinden. Het gate nummer wordt pas aangegeven als de gate open is, anders staat er 'relax', haha. De vlucht duurt slechts 3,5uur en is met de regelmatige turbulentie en een dronken man aanboort een beetje onrustig. Maar wat zijn we snel door de douane dit keer! Een uur nadat we geland zijn, staan we al met onze backpack buiten! 5 dagen Melbourne staan op het programma. We bezoeken/bekijken Federation Square, Queens Victoria market, Hozier Lane, Flinders Street Station, China Town, Parliament House, State Library of Victoria, St Paul's Cathedral en Carlton Gardens. Ook mijn ervaring is dat Melbourne totaal anders is dan Sydney.

Op oudejaarsdag is het warm, heel warm. Als we (Lieke, Lisa en Nicolette) rond 8 uur naar Federation Square (waar een gratis 'festival' is) lopen, is het nog ruim boven de 30 graden. De muziekkeuze van de avond was niet echt mijn keuze, maar als nog heb ik mij prima vermaakt! Even voor 14:00 Nederlandse tijd begint het aftellen, 3..2..1..Happy New Year! Het vuurwerk wordt op vier verschillende plekken afgestoken, onder ander van gebouwen van de skyline van Melbourne. Leuk om te zien, maar zeker niet zo spectaculair als in Sydney. Als we rond een uur terug lopen naar het hostel is het mega druk op straat: overal maar dan ook overal lopen mensen! Met een drankje in het hostel sluiten we deze avond af!

Op nieuwjaarsdag doen we in de ochtend lekker rustig aan en in het middag gaan we gezellig naar Brighton Beach. De gekleurde huisjes langs het strand geeft wat sfeer op deze half bewolkt dag. De volgende dag staat de Great Ocean Road gepland. Oftewel vroeg op staan en een lange dag! Aangezien er rond kerst bosbranden zijn ontstaan langs een deel van de Great Ocean Road is de route aangepast. Helaas zijn tijdens de branden 130 huizen verloren gegaan en momenteel gaat nog steeds veel natuur verloren. De dag begint regenachtig. Voor ons natuurlijk niet echt leuk, maar voor de bosbranden is het fijn dat er wat regen valt. De eerste stop is bij Otway Ranges Rainforest met een van de grootste eucalyptus bomen van Australië. Een prachtig stukje regenwoud. Als we verder rijden naar Cape Otway Lighthouse zien we onderweg meerdere koala's in de bomen. De koala's eten de bladeren van de bomen, echter zitten daar maar weinig voedingstoffen in, waardoor ze super veel eten en hele bomen verloren gaan. Soms zie je dan ook alleen maar kale bomen langs de weg en is er ook geen koala meer te bekennen. Langzaam trekt de regen weg en schijnt zelfs de zon als we bij de oudste vuurtoren van Australië aankomen. Na een goed vullende aussie BBQ gaan we de vuurtoren in en heb je een mooi uitzicht over de kustlijn. Vanaf hier is het weer veel rijden voordat we bij Loch Ard Gorge aankomen, mijn favoriete plek van de dag. Daarna komen we eindelijk (inmiddels 16:00uur) aan bij de 12 Apostles, wat in werkelijkheid de 7 Apostles zou moeten zijn. Doordat de zon probeert door te breken en het licht precies op de Apostles valt, spreken de kleuren enorm. Vele mooie foto's rijker worden we terug gebracht naar Melbourne Centrum.

Op de laatste dag in Melbourne ga ik wandelen. Ik ga de brug over en kon terecht op een kleine zondagmarkt met veel locale producten. Via de Alexandra Gardens, Queen Victoria Gardens loop in naar Shrine of Rembrance. Een monument voor de eerste en tweede wereldoorlog. Binnen is een interessante tentoonstelling en vanaf het balkon heb je een wijds uitzicht over Melbourne. Even later ga ik zitten op een bordeaux rood geschilderd, oud, houten bankje met de tekst: ' Peter Tracy. Wonderful Memories Of A Wonderful Man, A Lover of Life, A Lover of The Botanic Gardens, Enjoy. En dat is wat ik de rest van de middag deed, genieten van de prachtige Botanic Gardens!

S'avonds nemen we de nachtbus naar Sydney en wat zagen de stoelen er comfortabel uit. Helaas bleek het tegendeel waar te zijn, haha. Toch nog enigszins wat kunnen slapen tijdens deze tien uur durende rit. Aangekomen op Sydney Central Station is het nog net droog. Vanaf moment dat we het hostel instappen regent het onwijs hard en het vele regenwater stroomt door de straten. De mensen in korte broek met paraplu vullen het straatbeeld. Aangezien we morgen aan de reis langs de oostkust beginnen hopen we dat het weer beter is! Rond 8 uur vertrekken we naar Hunter Valley en zullen we overnachten in Barrington Top National Park, oftewel een dag met opnieuw veel indrukken!